Nauka wspinaczki
Wspinać może się każdy z nas, jednak warto pamiętać, że nie jest to prosta sprawa i nie możemy robić tego bez konkretnego przygotowania. Jeśli zamierzamy właśnie w taki sposób spędzać czas, warto na początku wybrać się do specjalnego klubu i poćwiczyć na ściance wspinaczkowej. Konieczne będzie tutaj często wynajęcie instruktora, który nauczy nas odpowiednich technik oraz przekaże wiedzę konieczną do bezpiecznego wspinania się po górach. Dodatkowo bardzo ważną rzeczą jest konieczne wyposażenie, bez którego wspinaczka będzie niemożliwa. Warto dowiedzieć się, co może się przydać i zadbać o to już na początku, by uniknąć problemów. Tylko dzięki temu wspinaczka będzie atrakcyjna i przebiegnie bez zakłóceń.
Kilka faktów
Wspinaczka skalna ? jeden z rodzajów wspinaczki uprawiany w terenie skalnym bez śniegu i lodu.
Wspinaczka skalna polega na pokonywaniu stromych ścian skalnych określonymi drogami wspinaczkowymi. Drogi te określają ściśle miejsce przejścia ściany; w popularnych rejonach wspinaczkowych przez jedną ścianę skalną przechodzi często do kilkudziesięciu różnych dróg i wariantów o różnym poziomie trudności.
Wspinaczka skalna jest uprawiana zarówno jako rodzaj zaawansowanej rekreacji, jak i w ściśle sportowym sensie, aczkolwiek rzadko jest to sport polegający na bezpośredniej rywalizacji z innymi wspinaczami; zawody wspinaczkowe są obecnie organizowane głównie na obiektach sztucznych, rzadziej w natualnym terenie skalnym.
W tradycyjnej wspinaczce w górach wspinacze nie konkurują ze sobą bezpośrednio na jednej drodze, lecz gromadzą osiągnięcia, do których zaliczają się, w kolejności ich wartości sportowej:
wytyczenie i pierwsze przejście zupełnie nowej drogi, zwłaszcza w miejscu które było celem nieudanych prób ze strony innych wspinaczy
przechodzenie starych dróg nowymi, trudniejszymi i bardziej zbliżonymi do linii prostej wariantami ? tzw. "prostowanie dróg",
przejście dróg w lepszym od poprzedników stylu (tzw. poprawienie stylu przejścia) ? w tym m.in. "odhaczenie drogi" ? czyli klasyczne przejście drogi pokonywanej niegdyś jedynie techniką hakową,
drugie i trzecie przejście trudnej drogi, wytyczonej i poprowadzonej po raz pierwszy przez kogoś innego
przejście drogi w znacznie krótszym czasie, niż zrobili to poprzednicy ? dotyczy to jednak tylko dróg długich, wymagających wielodniowej lub co najmniej wielogodzinnej wspinaczki.
Każde z tych osiągnięć ma tym większą wartość, im trudniejsza i dłuższa była droga. Ponieważ trudno jest obiektywnie zmierzyć wartość osiągnięć wspinaczkowych mogących być przedmiotem rywalizacji o charakterze sportowym, wielu wspinaczy nie uważa uprawianej przez siebie działalności za sport. O wartości wybitnego osiągnięcia wspinaczkowego świadczy przede wszystkim to, jak niewielu innych wspinaczy byłoby w stanie powtórzyć dany wyczyn.
Wspinaczka skalna uprawiana jest najczęściej w zespole. Pozwala to, przede wszystkim, na zapewnienie sprawnej asekuracji, a także ułatwia transport sprzętu i rozwiązywanie problemów logistycznych. Niemniej, możliwe jest również uprawianie wspinaczki skalnej samotnie: zarówno z asekuracją (tzw. wspinanie "solo") jak i bez asekuracji i bez środków umożliwiających jej ewentualne zastosowanie ? (tzw. "free solo" lub "na żywca").
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka_skalna
Po pierwsze - bezpieczeństwo
Lubimy góry. Spędzamy wakacje w Tatrach, czy w Sudetach, chodzimy nad Morskie Oko, czy na Orlą Perć. My, Polacy lubimy górskie krajobrazy, lubimy piesze wycieczki i wspinaczkę. Jednak jest jeden problem z tą naszą miłością do gór - bardzo często w wysokie góry wybieramy się nieprzygotowani.
To nie jest prawda, że jest bezpiecznie "z marszu" w dowolnych butach, z dowolnym plecakiem ruszyć na wysokogórski szlak. Zwłaszcza w warunkach kiedy pogoda może spłatać figla. Pamiętaj - zanim wyjdziesz w góry zwróć uwagę na bezpieczeństwo. Zwłaszcza jeżeli zabierasz ze sobą dzieci - wtedy weź także pod uwagę ich ograniczenia. Niestety, na szlakach można spotkać nieodpowiedzialnych rodziców, którzy wręcz na siłę wloką swoje zmęczone wysiłkiem dzieci.